Drie maanden zit hij al vast in Gaza: Almeerder Abed Al Attar. De 32-jarige Flevolander vindt het steeds zwaarder. “Ik ben echt kapot. Ik heb geen gevoel meer.” Abed vertelt over de 3 maanden, waarvan volgens hem elke dag als een jaar voelt.
Te beginnen bij zaterdag 7 oktober. De dag dat de oorlog begint tussen Israël en Hamas. Abed is vlak daarvoor samen met acht anderen afgereisd naar de Gazastrook voor de bruiloft van zijn neef.
Abed herinnert zich die zaterdag nog goed. “Ik was bij mijn familie”, vertelt hij. Om 6:00 uur horen ze wapens en schoten. In eerste instantie denkt Abed dat het normaal is, “maar na een paar minuten hoorden we dat de oorlog is begonnen.”
[quote: Abed: “Ik heb gelijk het gevoel, dit is niet goed voor mij”]
De Almeerder realiseert zich dat hij een groot probleem heeft. “Ik heb gelijk het gevoel: dit is niet goed voor mij, want de grens gaat gelijk dicht als het oorlog is.”
[info]Over Abed
Abed Al-Attar is geboren in de Gazastrook. Hij woont in Almere samen met zijn vrouw en twee jonge kinderen. Van beroep is hij zonnepanelenmonteur.[/info]
Abed logeert op het moment van het uitbreken van de oorlog in Dair El Balah. Een stad in het midden van de Gazastrook. Abed woont daar nu en probeert te overleven. Het eten wordt daar schaarser. Zijn moeder kan nog wel brood bakken. Af en toe is er elektriciteit.eerderVeilig is het daar inmiddels niet meer. Zo slaat er een raket in bij het huis van zijn oom, dichtbij het huis waar hij zelf verblijft. Abed vertelt dat er van de 32 mensen die in dat huis waren, er nog maar 13 leven. Zijn oom komt ook om het leven.
[quote: Abed: “Meer dan dertig personen van onze familie zijn helaas dood”]
Als Abed later bij het huis aankomt ziet hij verschrikkelijke dingen, vertelde hij eerder. “De lichamen van de doden waren helemaal stuk, sommigen hadden geen hoofd meer.”
Veel familieleden verloren
Een ander huis van een oom wordt ook gebombadeerd, vertelt Abed. Hij is veel familieleden verloren: “Meer dan dertig personen van onze familie zijn helaas dood door deze oorlog.”
Foto’s die Abed maakte vanuit de Gazastrook:eerderInmiddels heeft Abed wel contact met de ambassade en gaat hij af en toe naar de grens. Daar kan hij niet over, omdat er veel raketten zijn gevallen. Er zit niets anders op dan wachten.
2,5 uur op mountainbike
Later verplaatst Abed zich naar de grens met Egypte, naar de plaats Rafah. Dat doet hij in 2,5 uur op een mountainbike. In Rafah is een overgangsgebied waar mensen het land kunnen verlaten. Hij woont daar bij zijn zus.
eerder
Abed zegt dat hij daar alleen slaapt. Als hij wakker is gaat hij naar de grens. Rafah is relatief rustig, vertelt Abed. “Al weet je niet wanneer er een raket komt.”
Voedsel is ook een stuk schaarser geworden. “Vier keer een dubbele prijs, dat is niet normaal.” De Almeerder eet nu alleen uit blik of rijst.
[info]Wat kan Nederland voor Abed doen?
Het enige wat de ambassade en het ministerie van Buitenlandse Zaken kunnen doen, is het aanleveren van de namen van de Nederlanders die op basis van hun paspoort in aanmerking komen voor vertrek uit Gaza. Ze hebben geen invloed op wie er daadwerkelijk op de lijst komt.
Abed vermoedt dat hij niet op de lijst staat, omdat zijn naam overeen zou komen met een persoon die volgens Israël een veiligheidsrisico zou vormen. Volgens Abed is dat een leugen die alleen gebruikt wordt om te intimideren, vertelde hij eerder.[/info]
Tientallen Nederlanders weg
Tientallen Nederlanders konden Gaza al verlaten. Ook de acht mede-reizigers van Abed mochten weg. Allemaal zijn ze in Nederland, behalve Abed.
[quote: Abed: “Ik denk alleen maar ‘hoe moet ik hier weg?’ “]
Aan de grens heeft de Almeerder met Nederlands ambassadepersoneel gesproken. “Ik heb de ambassade ook gevraagd: waarom krijg ik geen akkoord?” Zij weten het ook niet, vertelt Abed. “Ik heb helemaal nooit iets gedaan, ik ben nooit in de gevangenis geweest. Ik heb geen tijd voor de slechte dingen. Ik weet niet wat er gebeurt.”
eerderDe situatie is mentaal zwaar voor Abed. “Ik voel me niet normaal van binnen. Ik denk alleen maar: hoe moet ik hier weg?” De onzekerheid knaagt aan hem. “Je weet helemaal niks. Ga je tot morgen blijven of niet?”
Het missen van het thuisfront begint ook steeds zwaarder te worden. “Ik mis mijn familie, mijn dochters, mijn werk, mijn leven”, aldus Abed.
Abed vertelt in zijn eigen woorden hoe erg hij zijn familie mist:eerder[info]Tientallen Nederlanders nog in Gaza
Het ministerie van Buitenlandse Zaken staat op dit moment nog in contact met enkele tientallen mensen die Gaza willen verlaten. Het gaat dan bijvoorbeeld om mensen met een Nederlands paspoort of mensen met een Nederlandse verblijfstatus. Tot nu toe hebben ruim zestig mensen van de Nederlandse lijst Gaza verlaten.[/info]